با درود

به نظر من اين به جوريه كه آدم بگه با خوندن قران نيازم به موسيقي رو مرتفع كردم.... ااصلا براي قشنگي قرآن عاشقش بشي و باهاش به قول معروف حال كني نمي دون چرا به دل من نميچسبه ؟ ؟... انگار اين نحو آشنايي با قران رو داراي كمل نمي دونم........ ميدونيد چيه من خودم خيلي با قران حال ميكنم .. يعني قران ميخونم احساس ميكنم من الان لذتي دارم ميبرم كه ديگران نميبرند.. آهان به همين جمله كه ميرسم يه خودخواهي درش ميبينم... اون لذته كه ذكر كردم رو در اي موضوع مي يابم كه چون من از بچگي قاري قران بودم پس يك اعتمادبنفسي در اين حوزه دارم نسبت به بقيه مثلا رشته هاي هنري... بله اگر من از بچگي رفته بودم مثلا تو رشته نقاشي الان همون احساس شادي و لذت و غرور (نسبت به ديگران ) كه درام را با انجام آن رشته هنري نيز پيدا ميكردم..... خواهشمندم بعد از تفكر درباره باور خود مرا در اين موضوع ياري كنيد..